ابو سلیمان دارانی

از erfan
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ابو سلیمان دارانی یا عبدالرحمن بن احمد بن عطیه (درگذشته 215 هجری قمری) از مشایخ قدیم شام و اهل دارا (داری) است که دهی از ده‌های دمشق است. قبر وی در همان ده است. از آنجایی که وی استاد احمد بن ابی الحواری بود، که جنید بغدادی احمد را ریحانه شام لقب داده بود، احوال وی بیشتر از طریق احمد در بین بغدادیان رواج یافت.[۱]از ابو سلیمان پرسیدند: حقیقت معرفت چیست؟ جواب داد: «آن است که مراد جز یکی نبود در دو جهان». جنید از او نقل می‌کند که گفت: «ربما یقع فی قلبی النکته فی نکت القوم ایاماً فلا اقبل منه الا بشاهدین عدلین: الکتاب و السنه» و گفته است: «ابلغ الاشیاء فیما بین الله و بین العبد المحاسبه». از سخنان اوست: «من احسن فی نهاره کوفی فی لیله و من احسن فی لیله کوفی نهاره» «لکل شیء صدق و صدق الیقین الخوف من الله تعالی به»[۲]، «اذا غلب الرجا علی الخوف فسد الوقت»[۳]، «اذا سکن الخوف القلب، احرق الشهوات و طرد الغفله من القلب»[۴] وی به شاگردش ابن ابی الحواری گفت: «ان طرق الاخره کثیره و شیخک عارف بکثیر منها الا هذا التوکل المبارک فانی ما شممت منه رایحه»[۵] وی درباره عارف و کشفیات و وارداتش گفته است: «ان الله تعالی یفتح للعارف و هو علی فراشه ما لا یفتح لغیره و هو قائم یصلی»[۶]

منابع

  • یزدان پناه-سید یدالله، سیری در تاریخ عرفان اسلامی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)

پانویس

  1. بنگرید به رساله قشیریه ذیل فهرست اعلام ابو سلیمان و احمد بن ابی الحواری
  2. سلمی، طبقات الصوفیه، ص 74 و ذیل طبقات ص 399؛ جامی، نفحات الانس، ص 35؛ قشیری، الرساله القشیریه، ص 59
  3. ایضاً در باب طریقت وی که خوف را بر رجا ترجیح می‌داد، بنگرید به عطار، تذکره الاولیاء، ص 278
  4. سلمی، طبقات الصوفیه، ص 74 و ذیل طبقات ص 399؛ جامی، نفحات الانس، ص 35؛ قشیری، الرساله القشیریه، ص 59
  5. قشیری، الرساله القشیریه، ص 269
  6. قشیری، الرساله القشیریه، ص 442؛ عطار، تذکره الاولیاء، ص 282