ابوعبدالله انطاکی

از erfan
پرش به ناوبری پرش به جستجو

احمد بن عاصم انطاکی = ابو عبدالله انطاکی (درگذشته 239) اهل انطاکیه است و به صحبت فضیل عیاض رسیده بود. وی عمری دراز یافت. در سال 140 هجری به دنیا آمد و حدود یک قرن زیست. وی از اقران بشر حافی و سری سقطی و حارث محاسبی است. گویند وی مرید حارث محاسبی است و احمد بن ابی الحواری با او صحبت داشته است. ابو سلیمان دارانی او را به سبب شدت فراست، جاسوس القلوب نامید. وی ازعالمان به علوم شریعت نیز بوده است.[۱] کلاباذی او را در شمار کسانی که درعلم معاملات و عرفان عملی کتاب تصنیف کرده‌اند قرار داده است.[۲] از گفته‌های اوست: «از هیچ کس و هیچ چیزم حسد نیاید مگر ازمعرفت عارفانه، نه معرفت تصدیقی».[۳]

  • «اذا جالستم اهل الصدق فجالسوهم بالصدق فانهم جواسیس القلوب یدخلون فی اسرارکم و یخرجون من هممکم (یدخلون فی قلوبکم و یخرجون منها من حیث لا تحسون)»[۴]
  • «ان اقل الیقین اذا وصل الی القلب یملاء القلب نوراً و ینفی عنه کل ریب و یمتلی القلب به شکراً و من الله تعالی خوفاً».[۵]
  • «من کان بالله اعرف کان له اخوف». [۶]

در این عصر در انطاکیه عبدالله بن خبیق نیز از عرفاست که از کوفه به انطاکیه رفت و در آنجا اقامت گزید.

منابع

یزدان پناه-سید یدالله، سیری در تاریخ عرفان اسلامی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)

پانویس

  1. جامی، نفحات الانس، ص 61 و ص 91؛ سلمی، طبقات الصوفیه، ص 118؛ ابن ملقن، طبقات الاولیاء، ص 47؛ قشیری، الرساله القشیریه، ص 68؛ کشف المحجوب، ص 159
  2. التعرف، ص 29
  3. جامی، نفحات الانس، ص 91؛ خواجه عبدالله انصاری، طبقات الصوفیه، ص 208
  4. کلاباذی، التعرف، ص 17؛ قشیری، الرساله القشیریه (با کمی اختلاف)، ص 346
  5. قشیری، الرساله القشیریه، ص 281
  6. قشیری، الرساله القشیریه، ص 440